Κάποιοι άνθρωποι ήρθαν για να φύγουν.

Κάποιοι άνθρωποι ήρθαν για να φύγουν. Στο ψιθύρισαν στο αφτί από την αρχή, αλλά εσύ δεν άκουσες,
στο είπαν πιο δυνατά αργότερα αλλά πάλι εσύ δεν άκουσες και στο τέλος ούρλιαξαν μπροστά στο πρόσωπό σου και εσύ τότε τρόμαξες, πληγώθηκες και έκλαψες. Ξαφνιάστηκες καρδιά μου και σκέφτηκες ότι ποτέ δεν το περίμενες αυτό. Στο είχαν πει όμως από την αρχή.



Να σου πω κάτι στο αφτί; Το είχες ακούσει από την αρχή, από το πρώτο ψιθύρισμα αλλά ήθελες να πιστέψεις ότι έκανες λάθος. Ήθελες τόσο να αγαπηθείς που έκλεισες τα αφτιά σου, κάποιες φορές
έκλεισες και τα μάτια σου, σταμάτησες να μυρίζεις τον κίνδυνο που έρχεται, σταμάτησες να αγκαλιάζεις το σώμα σου, τον εαυτό σου, την ψυχή σου και σου έλεγες «πάμε και θα αντέξουμε».



Δεν θα σου πω ότι φταίς ή ότι έκανες κάτι λάθος.
Δεν θα ακούσεις ποτέ από το στόμα μου ότι θα περάσει ο καιρός και όλα θα γιατρευτούν.
Δεν θα σου πω ότι όλα γίνονται για το καλό σου.
Τίποτα από αυτά δεν έχω να σου πω.
Ένα μόνο άκου…
Μείνε ακίνητος και παγωμένος με τον πόνο σου, μίλα του, καν’ τον φίλο σου και αγκάλιασε
τον.
Έχεις αυτόν τώρα για να σου εξηγήσει και να σου μάθει ότι μερικοί άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου, για να σου διδάξουν τι θα πει μοναξιά.

Βάλια Κωνσταντοπούλου