Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για το απίστευτο και όμως ελληνικό περιστατικό που έλαβε χώρα στο ματς ΑΕΛ - Νίκη Βόλου - αν και δεν έχει καμία σημασία το ματς στο οποίο συνέβη...
Αυτό το κείμενο δεν χρήζει ανάλυσης. Είναι από εκείνα στα οποία τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Χρήζει ίσως μεγαλύτερης προσοχής το γεγονός στο οποίο αναφέρεται επειδή πέρασε στα «ψιλά».
Δεν λέω, σούπερ ο Ιωαννίδης, φανταστικός ο Μεντιλίμπαρ, τρομερός ο Αμραμπατ, ένα εκατομμύριο μπράβο στα πιτσιρίκια του Ολυμπιακού που έγραψαν ιστορία, όμως προκύπτουν μερικές φορές γεγονότα τα οποία ξεπερνούν χωρίς ουδεμία σύγκριση σε βαρύτητα όλα τα αγωνιστικά θέματα.
Απλώς αντιγράφουμε λοιπόν το σημερινό δελτίο Τύπου της Νίκης Βόλου:
«Δυστυχώς, η τεράστια νίκη μας στο AEL FC Arena συνδυάστηκε με περιστατικό που μόνο σχέση με το ποδόσφαιρο δεν έχει.
Στο νικητήριο γκολ του Δημήτρη Λίταινα (2-3), η αρραβωνιαστικιά του μαζί με την αδερφή του σηκώθηκαν να πανηγυρίσουν το γκολ του αγαπημενου τους προσώπου. Όπως γίνεται σε όλα τα γήπεδα του κόσμου!
Τότε, κάποιος, πήγε και τους ζήτησε το λόγο απαιτώντας τους να "καθίσουν κάτω". Οι δύο κυρίες αντιλαμβανόμενες τον κίνδυνο ζήτησαν συγγνώμη και κάθισαν κάτω. Ωστόσο, τα... αντριλίκια συνεχίστηκαν και μάλιστα μαζεύτηκαν γύρω τους περίπου 30 άτομα. Το αποτέλεσμα ήταν κι οι δύο γυναίκες να εκδιωχθούν από το γήπεδο και να φύγουν απ' αυτό με την αρραβωνιαστικιά του Δημήτρη να έχει ένα σκισμένο πουκάμισο και κάποιες εκδορές / μελανιές από τα... ψευτο νταηλίκια.
Τελικά, με την πολύτιμη βοήθεια δύο φιλάθλων των γηπεδούχων - τους οποίους και ευχαριστούμε - οι δύο γυναίκες κατάφεραν να φύγουν από το γήπεδο και τον περιβάλλοντα χώρο του - διαφορετικά όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε ποια μπορεί να ήταν η κατάληξη.
Πού ήταν η Αστυνομία για να κάνει τη δουλειά της;
Πού ήταν οι άνθρωποι security για να διασφαλίσουν την σωματική ακεραιότητα των φιλάθλων;
Περιμένουμε από τις Αρχές να κάνουν τη δουλειά τους και να διερευνήσουν αυτό το πολύ σοβαρό θέμα, όπως επίσης θεωρούμε βέβαιο ότι η ΠΑE ΑEΛ θα καταδικάσει το γεγονός και θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο ώστε να εκλείψουν, επιτέλους, από τα γήπεδά μας σκηνικά που αφήνουν το ποδόσφαιρό μας βυθισμένο στη λάσπη και δεν το αφήνουν να πάει μπροστά».
Απαραίτητη υποσημείωση και πάμε παρακάτω. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία το γήπεδο όπου έλαβε χώρα το συμβάν. Δεν έχουν απολύτως καμία σημασία οι ομάδες. Ούτε η κατηγορία στην οποία συμμετέχουν: τα ίδια ακριβώς θα ίσχυαν αν το περιστατικό συνέβαινε στον τελικό του Champions League, ή στον τελικό της Α' ΕΠΣΑ. Τραμπουκισμός δύο γυναικών επειδή τόλμησαν να πανηγυρίσουν γκολ της ομάδας τους. Καμία σημασία δεν έχει το ματς αυτό καθ΄ αυτό ούτε αν ήταν μέλη της οικογένειάς του: θα μπορούσαν οι δυο κοπέλες να μην έχουν καμία απολύτως σχέση μαζί του, απλώς να πανηγυρίζουν το γκολ της ομάδας τους. Ηρεμα, απ΄ότι καταλαβαίνουμε, χωρίς να προκαλέσουν κάποιον.
Μπράβο και στον ΠΣΑΠΠ για τη στήριξη, μπράβο και στην ΑΕΛ για την ανακοίνωση: «Η ΠΑΕ ΑΕΛ καταδικάζει με τον πλέον απερίφραστο τρόπο, όλους όσους τόλμησαν να βιαιοπραγήσουν λεκτικά είτε σωματικά, εναντίον συμπολιτών μας ανεξαρτήτως γεωγραφικού προσδιορισμού και δη γυναικών, σε μια εποχή που η βία κατά των γυναικών και ειδικότερα οι γυναικοκτονίες στη χώρα μας, προκαλούν αγανάκτηση και προσβάλουν κάθε έννοια ήθους, πολιτισμού και νομιμότητας. Όποιος βιαιοπραγεί κατά γυναικών λαμβάνει και επίσημα την υποψηφιότητα του επικείμενου γυναικοκτόνου, στη συνέχεια ενός εγκληματικού κύκλου με αθώα θύματα.
Καλούμε τις αρχές και ειδικότερα την αστυνομία, να εξαντλήσει κάθε περιθώριο για την σύλληψη την προσαγωγή και την παραδειγματική τιμωρία, όλων των εμπλεκομένων ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Λυπούμεθα ειλικρινά που το περιστατικό αυτό έλαβε χώρα σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα εντός της έδρας μας και εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση και τη συμπάθειά μας προς τις κυρίες που κόσμησαν με την παρουσία τους το γήπεδο στον αγώνα ΑΕΛ – ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ και έχουν υποστεί βία από άνανδρους που πρέπει να τιμωρηθούν.
Είμαστε στη διάθεση των διωκτικών αρχών εφόσον κληθούμε, για να προσκομίσουμε όλα τα απαραίτητα στοιχεία ως προς τη διαλεύκανση αυτής της σοβαρής υπόθεσης – καταγγελίας».
Αυτοί είμαστε. Οχι όλοι ασφαλώς. Οχι οι περισσότεροι ασφαλώς. Δυο – τρεις – πέντε – δέκα - είκοσι. Εχει τόση σημασία; Είναι ένα μικρό δείγμα της κοινωνίας μας αυτό και δυστυχώς μια μεγάλη μικρογραφία αυτού που επικρατεί στα ελληνικά γήπεδα. Γι΄ αυτό και θα συνεχίσουμε εις τους αιώνες των αιώνων με απαγόρευση μετακίνησης οπαδών. Οχι ότι είναι δα και το σημαντικότερο, απλώς το αναφέρουμε για να μην ελπίζουν κάποιοι αιθεροβάμονες. Γιατί; Διότι είμαστε ικανοί ακόμα και παιδιά Ακαδημιών να τραμπουκίσουμε (ειδικά αν είναι αγόρια, ευκολάκι!) αν πάνε σε παιχνίδι ως οπαδοί φιλοξενούμενης ομάδας. Ακόμα κι αν έχουν... προστασία από 100 αστυνομικούς!
Παρεμπιπτόντως: προσωπικά μου είναι παντελώς αδιάφορη η «απουσία» της αστυνομίας στην οποία αναφέρεται η Νίκη Βόλου. Η απουσία στοιχειώδους ευγένειας και αθλητικού πολιτισμού είναι αυτή που μετράει. Δυστυχώς ή ευτυχώς θα θυμάμαι για πάντα το πρώτο μου ντέρμπι: 5/1/1986 στο ΟΑΚΑ, Παναθηναϊκός – ΑΕΚ 2-1, ακατάρριπτο ρεκόρ με 74.473 εισιτήρια. Μαζί Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτσήδες, ψηλά, στην «8» του ΟΑΚΑ αν θυμάμαι σωστά. Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις...
@Photo credits: INTIME
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου