Όταν οι γονείς γερνούν...

 ... άστους να γεράσουν με την ίδια αγάπη που σε αφήνουν να μεγαλώσεις... 

Αφήστε τους να μιλάνε και να λένε ιστορίες επαναλαμβανόμενες με την ίδια υπομονή και ενδιαφέρον που άκουγαν τη δική σας στα παιδικά σας χρόνια... 

Άσε τους να κερδίσουν, όπως τόσες φορές σε άφηναν να κερδίσεις... 

Άσε τους να χαρούν τους φίλους τους, όπως αφήνουν εσένα... 

Αφήστε τους να απολαύσουν τις συζητήσεις με τα εγγόνια τους, γιατί σας βλέπουν σε αυτά... 

Αφήστε τους να χαρούν, να ζουν ανάμεσα στα αντικείμενα που τους συνόδευαν εδώ και πολύ καιρό, γιατί υποφέρουν όταν νιώθουν ότι αρπάζεις κομμάτια αυτής της ζωής... 

Ας κάνουν λάθος, όπως τόσες φορές που έκανες λάθος και δεν σε ντρόπιασαν διορθώνοντάς σε... 

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ και προσπαθήστε να τους κάνετε ευτυχισμένους με την τελευταία έκταση του δρόμου που τους έμεινε να διανύσουν...

Δώστε τους ένα χεράκι, όπως σας έδωσαν και εσάς, όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας!»
Με τα μάτια της ψυχής

Δημήτριος Ι. Πετρούνιας - Κλινικός Ψυχολόγος