Παλιά επώνυμα που σημαίνουν επαγγέλματα

Είσαι ο κ. Σέκερης; Κάποιος πρόγονός σου ήταν ζαχαροπλάστης!...

Το 1920 η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα.


Ιδού λοιπόν κάποια από αυτά:

«Κουντουριώτης, Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλ το παπούτσι.

Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργόςΚανταρτζής: Ο κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.

Τουφεξής: Από το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων.

Καζάζης: Ο μεταξουργός.

Σέκερης: Ο ζαχαροπλάστης

Αμπατζής: Ο κατασκευαστής ορισμένου μάλλινου υφάσματος

Σαγιαξής: Ο κατασκευαστής επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος

Κιατίπης: Ο γραμματικός

Φεσάς, Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών

Σαράφης, Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.

Ταμπάκης, Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.

Χασάπης, Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης.
Αραμπατζής: Καραγωγεύς

Τσορμπατζής, Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας.

Μπαξεβάνης: Ο περιβολάρης

Καλαιτζής, Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής

Καπιτσάλας, Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.

Κατιρτζής και Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς.

Τσαούσης, Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.

Βογιατζής, Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφεύς

Κουγιουμτζής: Ο χρυσοχόος.

Χεκίμης, Χεκίμογλου: Ο ιατρός.

Καλεμκερής: Ο κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων.

Βερβέρης: Ο κουρεύς.

Γιουρούκος: Ο πλανόδιος.

Αλμπάνης και Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής.

Σαμαρτζής και Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός

Κυρίτσης: Από το κυρετζής δηλ. ασβεστάς»

Αν δεν βρήκατε το δικό σας επώνυμο ψάξτε το καλύτερα … Για το δικό μου πάντως τα πράγματα είναι απλά: Σιταράς όλο και με κάποια σιτάρια θα είχαν να κάνουν οι παππούδες!
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
paliaathina.com