Την πιο όμορφη σιωπή μου την έζησα μαζί σου.

Τις σιωπηλές στιγμές μαζί σου τις απολάμβανα περισσότερο. Ξέρω πως ποτέ σου δεν τις συμπάθησες, ξέρω πως δε θέλεις να μας κλέψει την άνεση η άβολη ησυχία. Ό,τι και να έχεις να μου πεις μπορεί να περιμένει.

Μου αρέσει να νιώθω άβολα μαζί σου. Αυτά τα δευτερόλεπτα που αμφιβάλλω αν η ακοή μου λειτουργεί, τα αγαπάω περισσότερο. Μου αρέσει να κοιτάω τα αστέρια στην παραλία και να μην αντιλαμβάνομαι πώς περνάει ο χρόνος μαζί σου. Τις ήσυχες στιγμές που σε κοιτάζω, ορκίζομαι, μπορώ να ακούσω το χαμόγελό σου να σχηματίζεται, και δεν υπάρχει χαμόγελο που να το ξεπερνάει.


Κλείνω τα μάτια μου κι η ησυχία διοχετεύεται στο σώμα μου. Οι αισθήσεις μου βγαίνουν εκτός ελέγχου κι ακούω τους χτύπους της καρδιάς μου δυνατότερα. Θα ορκιζόμουν πως συγχρονίζονται με τη δική σου. Νιώθω τους σφυγμούς σου στην παλάμη μου, πρώτη φορά πηγαίνουν τόσο γρήγορα. Θα ορκιζόμουν πως το χέρι σου είναι πιο ζεστό από ό,τι συνήθως, ο ιδρώτας κυλάει στον κρόταφό μου και τον ακούω να τρίβεται στο δέρμα μου.

Δεν πειράζει που έχει ησυχία, η όρασή μου μεταγλωττίζει όσα μου λένε τα μάτια σου. Δεν ξέρω αν έχω δει κάτι να γυαλίζει περισσότερο στη ζωή μου. Όσο και να απομακρύνεις το βλέμμα σου, το νιώθω πάνω μου, καρφωμένο σαν βέλος στο λαιμό μου.

Δε χρειάζεται να σπάσεις την ησυχία. Νιώθω την ανάσα σου να υγραίνει τον ώμο μου και να μου καίει τα χείλια. Η αφή μου δεν έχει ξαναλειτουργήσει έτσι. Το μάγουλοό σου ψήνει το δικό μου κι έχω μια τάση να σε πιέζω πάνω μου λίγο πιο δυνατά κάθε φορά. Το σώμα μου ακουμπάει το δικό σου κι αισθάνομαι πως θα γίνουν ένα. Η ησυχία μας παίζει μουσική και τα τζιτζίκια τραγουδούν. Ό,τι και να έχεις να μου πεις μπορεί να περιμένει έναν χορό ακόμη.

Μη φοβάσαι τις σιωπές μου. Ξέρω πως έχεις πολλά να μου πεις και θες για πολλά απαντήσεις. Δώσε μου δέκα λεπτά ακόμα αγκαλιάς μαζί σου, ό,τι και να έχεις να μου πεις, μπορεί να περιμένει. Θέλω να ξαπλώνω δίπλα σου και να ακούμε τον ανεμιστήρα να περιστρέφεται με σαράντα στροφές το δευτερόλεπτο. Θέλω να με παίρνεις τηλέφωνο με απόκρυψη και να ακούω την ανάσα σου που δεν τολμάει να σπάσει τη σιωπή. Θέλω να με προσπερνάς στο δρόμο και να σε ακούω που επιταχύνεις αμήχανα, αλλά μην αμφιβάλλεις ούτε στιγμή. Η σιωπή μαζί σου επιβραδύνει τα πάντα γύρω μου.


Την πιο όμορφη σιωπή μου την έζησα μαζί σου. Εθισμένος στην εικόνα σου δίπλα μου, το σώμα σου πάνω μου και τη γεύση σου να κάνει το μυαλό μου κομμάτια, τα τυλίγω στη σιωπή που τόσο πολύ μισείς. Ξέρω ότι σου αρέσει να με ακούς να μιλάω για όλα όσα σκέφτομαι. Ξέρω πως θέλεις εξηγήσεις κι αιτιολογήσεις. Ξέρω πως θέλεις απλά να μην ξεχάσεις τη φωνή μου, αλλά ό,τι έχω να σου πω μπορεί να περιμένει. Αυτή την όμορφη στιγμή που είμαστε κι οι δύο εδώ, τα λόγια δε θα μου την κλέψουν, γι’ αυτό μη μιλήσεις.

Μη μιλάς, κράτα με κοντά σου, μη με αφήνεις και κοίταζέ με. Επιπλέω στα κύματα κι ακούω τη σιωπή σου. Κι αν απομακρύνομαι, συνέχισε να με κοιτάς, συνέχισε να με θέλεις και μείνε σιωπηλή για να σε ακούω όσο μακριά κι αν καταλήξω.

Κι αν ποτέ χαθώ στον ορίζοντα ξέρεις πως θα ακούω τη σιωπή μας, θα δω πώς μυρίζει το κρεβάτι μου όταν λείπεις, πώς λάμπουν τα αστέρια όταν δε σου κρατάω το χέρι, πώς κυλάνε τα δάκρυά μου όταν δε σε αντικρίζω.

Ό,τι και να έχεις να μου πεις, μπορεί να περιμένει. Κάποτε η παλίρροια θα με ξαναγυρίσει σε σένα.

Alex Stinson