Tο μύνημα της ημέρας

3 είδη ανθρώπων μην ξεχάσεις ποτέ… Αυτούς που σε βοήθησαν στα δύσκολα. Αυτούς που σε άφησαν στα δύσκολα. Και αυτούς που σε έφεραν στα δύσκολα.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

7 πράγματα που δεν ξέρατε για το Μοναστηράκι

7 πράγματα που δεν ξέρατε για το ΜοναστηράκιΠοιος ήταν ο Γιουσουρούμ; Γιατί το Τζαμί θεωρήθηκε «καταραμένο»; Οι ιστορίες που έχει να μας διηγηθεί το Μοναστηράκι είναι πολλές και ενδιαφέρουσες.
της Ηρώς Κουνάδη

Πόσες ιστορίες μπορεί να κρύβει μια πλατεία; Στην περίπτωση της ωραιότερης πλατείας της Αθήνας, πολλές. Συγκεντρώσαμε κάποιες από αυτές, για να σας εμπνεύσουμε να ψάξετε και άλλες.



Το Μοναστηράκι που «βάφτισε» την πλατεία και την περιοχή γύρω της είναι το μικρό εκκλησάκι ακριβώς δίπλα στην Ερμού. Λέγεται Παναγία Παντάνασσα, χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και είναι ό,τι απέμεινε από το γυναικείο μοναστήρι, τα κελιά του οποίου απλώνονταν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η πλατεία. Πριν το 1821 δεν ήταν καθόλου «μοναστηράκι» -λεγόταν, για την ακρίβεια «Μεγάλο Μοναστήρι».

Πριν ονομαστεί Μοναστηράκι, η πλατεία ήταν γνωστή με τα ονόματα πλατεία Αδριανού (από την βιβλιοθήκη του Αδριανού), της Παλιάς Στρατώνας, των Αμαξών, ή απλούστερα «Στις Καρότσες», από τις άμαξες που στάθμευαν στη γωνία Ερμού και Αθηνάς τον 19ο αιώνα.

Ο Νώε Γιεσουρούμ ήταν ένας Εβραίος που ήρθε από την Σμύρνη, μαζί με την οικογένειά του, το 1863. Παλαιοπώλης κοσμαγάπητος στους Αθηναίους του 19ου αιώνα, εγκαταστάθηκε στην περιοχή όπου ζούσαν και άλλες εβραϊκές οικογένειες, και χάρισε τελικά το όνομά του στο παζάρι του Μοναστηρακίου. Κάποιος από την οικογένειά του αναφέρεται και στα πρακτικά του σωματείου παλαιοπωλών, που ιδρύθηκε το 1922, ως πρώτος πρόεδρός του.

Το Τζαμί Τσισδαράκη ή Τζισταράκη ή Τζαμί του Κάτω Παζαριού, που επιβιώνει μέχρι σήμερα επάνω στην πλατεία, κτίστηκε το 1759 από τον καθόλου συμπαθή βοεβόδα της Αθήνας Μουσταφά Αγά Τζισταράκη, ο οποίος του «κληρονόμησε» και το όνομά του. Καθαιρέθηκε λίγο αργότερα από το αξίωμά του, γιατί κατάφερε να εξοργίσει τον Σουλτάνο γκρεμίζοντας έναν κίονα του ναού του Ολυμπίου Διός για να τον χρησιμοποιήσει ως οικοδομικό υλικό στην κατασκευή του τζαμιού του. Παραβίασε, έτσι, το σουλτανικό φιρμάνι που απαγόρευε οποιαδήποτε παρέμβαση στα αρχαία μνημεία της Αθήνας, και έφερε και την πανούκλα στην πόλη –ήταν άλλωστε γνωστό τοις πάσι εκείνη την εποχή ότι οποιαδήποτε μετακίνηση ή καταστροφή αρχαίου μνημείου απελευθέρωνε συμφορές από τα βάθη της γης.

Αφού χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, στρατώνας και αποθήκη στα μετεπαναστατικά χρόνια, το τζαμί σήμερα στεγάζει ένα από τα παραρτήματα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Για να ξεπλύνει την ντροπή του, ο Τσισδαράκης έκανε δώρο στην πόλη μια από τις περίφημες οθωμανικές βρύσες της Αθήνας (από τις οποίες πλέον επιβιώνει μόνο μία, μέσα στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών). Ήταν η Κρήνη του Κάτω Παζαριού, ή Κάτω Σιντριβάνι, βρισκόταν επάνω στην σημερινή πλατεία, και είχε τέσσερις κρουνούς, από τους οποίους έτρεχε αδιάκοπα νερό.

Ο περίφημος Μπαϊρακτάρης βρίσκεται εδώ περισσότερα χρόνια απ’ όσα νομίζετε: Στον ίδιο ακριβώς χώρο, επάνω στην πλατεία, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1879 η Ταβέρνα των Αδελφών Σιγάλα, που έγινε στέκι διανοούμενων από το 1900 και μετά. Ο Σπύρος Μπαϊρακτάρης, του οποίου το όνομα έχει μέχρι σήμερα, την αγόρασε το 1980.
πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου