Ο μικρός Πανούλης δεν είναι μόνος...

Καμία απάντηση από τον υπουργό υγείας κύριο Κουρουμπλή για συνάντηση, ώστε να βρεθεί άμεσα λύση στο θέμα του 3 χρονου Πανούλη. Αν φαντάζονται πως είναι μόνος του κάνουν λάθος. Θα μας βρουν όλους μαζί μπροστά τους... 

Τις φωτογραφίες του μικρού Πανούλη μας τις έστειλε η μητέρα του από τη Ρώμη. Αυτή που βλέπετε μέσα είναι από το νοσοκομείο στο Παρίσι πριν ένα χρόνο. Η άλλη είναι πρόσφατη σε μια βόλτα στον περίβολο του νοσοκομείου της Ρώμης. Αυτός είναι ο μικρός ήρωας που ζει το δικό του Γολγοθά από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε και αναζητά τη λύτρωση, η οποία δεν έρχεται γιατί σκοντάφτει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της σκληρής και απάνθρωπης κρατικής μηχανής.
Κι επειδή μπορεί να σπεύσουν και να πουν από το Υπουργείο ότι έχουν ξοδέψει ένα πακτωλό χρημάτων τα τρία αυτά χρόνια που νοσηλεύεται το παιδί στο εξωτερικό, θα τους προλάβω και θα πω ότι είναι ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Γιατί κοίταξαν να κόψουν τα λιγοστά χρήματα που έδιναν για τροφεία στους γονείς που ζουν σε ένα νοσοκομείο στο εξωτερικό, ενώ έχουν εγκαταλείψει όλο αυτό το διάστημα τις δουλειές τους, έχουν ξοδέψει ότι είχαν και δεν είχαν και τώρα τι; Να εγκαταλείψουν το παιδί τους μόνο στο νοσοκομείο της Ρώμης επειδή το κράτος τους διέκοψε τη βοήθεια; Ποια τρόϊκα και ποια περικοπή δαπανών ισχύει για μια τέτοια περίπτωση; Καμία και δε σηκώνει ούτε συζήτηση, ούτε δικαιολογία το θέμα. 

Να σας ενημερώσω ότι χθες λες και ήξερε ο Πανούλης ότι ξεκίνησε μια συμπαράσταση του κόσμου που έμοιαζε με ορμητικό ποτάμι, που μπορεί να τα συμπαρασύρει όλα στο πέρασμά του, από κάθε γωνιά της χώρας ακόμη και από το εξωτερικό και κυρίως από την Αυστραλία. Φαίνεται ήταν μεγάλη η συγκίνησή του και έπαθε ένα μικρό καρδιακό επεισόδιο όπου λίγο έλειψε να τον χάσουμε, αλλά κατάφεραν οι γιατροί και τον επανέφεραν. Είναι δυνατό παιδί και θα αντέξει. Έμαθε να παλεύει σκληρά για τη ζωή από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε. Δεν είδε άλλο από το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Δεν μπόρεσε να χαρεί σαν παιδί, να κάνει φίλους, να παίξει με άλλα παιδιά. Ο Πανούλης απέκτησε, όλα αυτά τα χρόνια που δίνει αυτή την άνιση μάχη στα νοσοκομεία, τόσους φίλους για τους οποίους θα είναι περήφανος γι’ αυτούς όταν μεγαλώσει. Και θα λέει πως φίλοι του είναι όλοι οι Έλληνες. 

Μετά το χθεσινό κύμα συμπαράστασης του κόσμου μέσα από το site και τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, επικοινώνησα με βουλευτή της κυβέρνησης και του ζήτησα να μεσολαβήσει για να κλειστεί ένα ραντεβού με την οικογένεια και τον υπουργό υγείας, προκειμένου να διευθετηθεί αρχικά το θέμα των χρημάτων που σταμάτησαν να παίρνουν οι γονείς του παιδιού ως τροφεία, αφού βρίσκονται στο εξωτερικό και δεν εργάζεται κανείς από τους δύο. Ο βουλευτής, ο οποίος δεν θέλει να δημοσιοποιηθεί το όνομά του, επικοινώνησε με την διευθύντρια του γραφείου του κυρίου Κουρουμπλή, την κυρία Φωτιάδου η οποία τον διαβεβαίωσε πως θα γίνονταν άμεσα το ραντεβού. Βέβαια αυτό το άμεσα όταν το ακούει κανείς από το Ελληνικό κράτος είναι λίγο τρομακτικό και κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια όλοι τους να επιβεβαιώνουν αυτή την τρομακτικότητα. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι το άμεσα σε μια τέτοια περίπτωση ότι είναι εντός του τρέχοντος εικοσιτετραώρου, για να γίνει η συνάντηση την επομένη. Κι αυτό γιατί μιλάμε για δύο γονείς βασανισμένους που τους έχουν διακόψει τη χρηματοδότηση εδώ και κάποιους μήνες και κάθε μέρα που περνά γίνεται πιο τραγική η κατάστασή τους. Επίσης επείγει να δουν το θέμα του μοσχεύματος. Κι επειδή οι γονείς βρίσκονται στη Ρώμη θα τους εκπροσωπήσει ο δικηγόρος που έχει αναλάβει να τους βοηθήσει. Δυστυχώς όμως δεν έχει υπάρξει καμία απάντηση μέχρι αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι σειρές. Θέλω να πιστεύω πως ο υπουργός Υγείας όντας άνθρωπος με σοβαρά προβλήματα υγείας θα δείξει ότι κατανοεί τους ανθρώπους που βιώνουν παρόμοια δράματα και ιδίως όταν πρόκειται για ένα μωρό παιδί σαν τον τρίχρονο Πανούλη. Να γνωρίζουν πάντως πως δε θα αφήσουμε στη μοίρα του το παιδί, ούτε θα περιμένουμε το αρτηριοσκληρωτικό δημόσιο να τρέξει τα πράγματα με τους δικούς του ρυθμούς. Ο Πανούλης έχει όλους εμάς και ο κάθε κρατικός αξιωματούχος να γνωρίζει ότι θα μας βρει όλους εμάς απέναντί του κι όχι το μωρό και τους εξαντλημένους γονείς μόνους κι ανυπεράσπιστους.

Χθες επικοινώνησε μαζί μου η μητέρα του μικρού η κυρία Χαρά Βουδούρογλου. Σας μεταφέρω τα λόγια της όπως μου τα έγραψε σε μήνυμα που μου έστειλε από το νοσοκομείο της Ρώμης όταν τη ρώτησα τι ζητάει:
"Να παρέμβουν οι αρμόδιοι να μεταμοσχευθεί ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ το παιδί μου. Να κατέβει από το Σταυρό. Κινδυνεύει κάθε στιγμή η ζωή του από 1.000 μεριές. Ζητώ για το παιδί μου ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ. Επί 2,5 χρόνια βρίσκεται στην αιμοκάθαρση σε μηχανήματα ενηλίκων, αν είναι δυνατόν. Από θαύμα και από τύχη ζούμε". 

Σήμερα το πρωί πριν ξεκινήσουν για το μηχάνημα αιμοκάθαρσης, αφού έχει δει με συγκίνηση όλη αυτή τη συμπαράσταση του κόσμου, ενώνει τη φωνή της με τη δική μας για να ακουστεί όσο πιο δυνατά γίνεται σε αυτιά που δύσκολα ακούνε αυτά που τους λέει ο κόσμος και μου έστειλε άλλο ένα μήνυμα που λέει:
"Εκλιπαρώ και ζητάω από την Ελληνική πολιτεία μας, το Δεδομένο Δικαίωμα του Παιδιού μου στη Ζωή. Κάθε μέρα, κάθε ώρα καθυστέρησης φθείρει την ψυχούλα του, το σωματάκι του εκτός του ότι είναι σε διαρκή κίνδυνο η ζωούλα του η ίδια".
Με αυτές τις κραυγές αγωνίας κλείνουμε για σήμερα. Θα περιμένουμε ακόμη μια ημέρα να δούμε αν θα υπάρξει ανταπόκριση από τον Υπουργό Υγείας και θα επανέλθουμε. 

Ρεπορτάζ: Κρικόρ Τσακιτζιάν

prettylife.gr