Συγκλονιστικό κείμενο 18χρονης Κρητικιάς: Άλλοι είπαν όχι και δε φοβήθηκαν τη ζωή τους, εμείς θα φοβηθούμε τις τράπεζες;

Με ένα συγκλονιστικό κείμενο, μια 18χρονη Ηρακλειώτισσα, γεμάτη όνειρα, γράφει για την αξιοπρέπεια που διεκδικεί με το κυριακάτικο δημοψήφισμα. Με το κείμενο που έστειλε στο Candianews η Κατερίνα, σημειώνει:

«Σε περίπτωση που αποφασίσουμε ''ναι'', το αύριο παραμένει αβέβαιο (αν και με τα ''ναι'' των τόσων χρόνων απ' τις προηγούμενες κυβερνήσεις φτάσαμε εδώ.....).
Στην περίπτωση του ''όχι'', και πάλι μεταβαίνουμε σε ένα επίσης αβέβαιο, απάτητο και άγνωστο αύριο. Η διαφορά είναι πως  πέραν του αγνώστου, θα ανασηκωθεί και μια πεσμένη- ποδοπατημένη Ελληνική αξιοπρέπεια! Δε θα ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες! 
Και παλαιότερα, θυμάμαι σε κάτι βιβλία ιστορίας διάβαζα για ένα μεγάλο ''ΟΧΙ''... ναι εκείνο το γνωστό. Απλά το υπενθυμίζω και αναφέρω πως τότε οι άνθρωποι δε φοβήθηκαν τον πόλεμο που θα ερχόταν μετά το ''όχι''. Εμείς λοιπόν φοβόμαστε την τράπεζα;»

Ακολουθεί το κείμενο

«ΗΡΘΕ ΚΑΙΡΟΣ.

''Όχι σε όλα, που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου../
/..όχι σε όλα, που με στήνουν πάλι στη γωνία,
τα 'χω γραμμένα, των επίσημων τα θεωρεία.''

''Και να που φτάσαμε εδώ, χωρίς αποσκευές..'' ,και να που ήρθε η στιγμή να πάρουμε την απόφασή μας σαν λαός. Παρακαλούσαμε να αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας και όχι οι κυβερνώντες. Να που μας δίνετε η δημοκρατική ευκαιρία μέσω ενός δημοψηφίσματος να πούμε το ''ΟΧΙ'' που φώλιαζε χρόνια μέσα μας. Ήρθε καιρός για ν' αλλάξουν τα πράγματα....!

Τι θα κάνουμε; Αναρωτιέμαι. ''Μένουμε Ευρώπη'' φωνάζουν κάποιοι φανατικά. ''ΌΧΙ'' ουρλιάζουν οι υπόλοιποι. Τα προπαγανδιστικοκάναλα τρομοκρατούν πρωί- βράδυ μετατρέποντας το ναι ή όχι στις μη βιώσιμες προτάσεις των δανειστών, σε δίλημμα ναι για το ευρώ ή όχι για τη δραχμή. Ωρέ πού πάμε ωρέ; Μια εύλογη απορία..

Και έχω να πω τα εξής απλά πράγματα.
Σε περίπτωση που αποφασίσουμε ''ναι'', το αύριο παραμένει αβέβαιο (αν και με τα ''ναι'' των τόσων χρόνων απ' τις προηγούμενες κυβερνήσεις φτάσαμε εδώ.....).
Στην περίπτωση του ''όχι'', και πάλι μεταβαίνουμε σε ένα επίσης αβέβαιο, απάτητο και άγνωστο αύριο. Η διαφορά είναι πως  πέραν του αγνώστου, θα ανασηκωθεί και μια πεσμένη- ποδοπατημένη Ελληνική αξιοπρέπεια! Δε θα ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες! 
Και παλαιότερα, θυμάμαι σε κάτι βιβλία ιστορίας διάβαζα για ένα μεγάλο ''ΟΧΙ''... ναι εκείνο το γνωστό. Απλά το υπενθυμίζω και αναφέρω πως τότε οι άνθρωποι δε φοβήθηκαν τον πόλεμο που θα ερχόταν μετά το ''όχι''. Εμείς λοιπόν φοβόμαστε την τράπεζα;

Ποιοί μας έφεραν ως εδώ; Σκεφτείτε λίγο! Ποιές κυβερνήσεις δημιούργησαν αυτό το χρέος; Ποιοί βάδιζαν ''γλείφοντας, υπογράφοντας, ικετεύοντας και ουρλιάζοντας ξεφτιλισμένα ναι ναι ναι''; Οι ίδιοι που ξανά ''ναι'' θα γκαρίζουν! Γιατί λοιπόν να τους ακούσουμε και να πάμε μαζί τους;

Ψηφίσαμε για πρώτη φορά Αριστερή κυβέρνηση. Της δώσαμε εντολή να μην υποταχθεί και να μη συμβιβαστεί. Είναι όμως δύσκολο μέσα στην όλη λασπουριά που δημιούργησαν οι προηγούμενοι! Τώρα μας λέει ''Βοηθήστε μας''! Εμείς τι θα κάνουμε λοιπόν; Είναι εξεφτελιστικό να σκεφτόμαστε να μην ψηφίσουμε ή να πούμε ''ναι''. Στην ουσία είναι σαν να λέμε '' Εσείς είστε η κυβέρνηση, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, έτσι που αν κάτι πάει στραβά, να κατηγορούμε εσάς, βγάζοντας στην απ' έξω το τομάρι μας''. 
Αυτό είναι δειλία, φόβος, υποταγή και ξεφτίλα!
Δεν είμαστε έτσι οι Έλληνες. 
Κουραστήκαμε, ναι! Βλέπουμε τα πάντα με επιφύλαξη, ναι! Φοβόμαστε, ναι, ας μην το κρύβουμε! Όμως είμαστε ακόμα ζωντανοί, είμαστε εδώ και για πρώτη φορά μας δίνεται η ευκαιρία να δείξουμε τη δύναμη και την αποφασιστικότητά μας! Να σταματήσουμε να είμαστε δούλοι. Να αποτινάξουμε τα δεσμά- θεσμούς- μνημόνια! 
Δεν είμαστε μοιρολάτρες- ζητιάνοι, δε θα ξαναφιλήσουμε κατουρημένες ποδιές.

Και... ''Μένουμε Ευρώπη''. Σε ποιά Ευρώπη; Των συμφερόντων; Των αυτοκτονιών; Των ξεπουλημάτων; Των εκβιασμών; Των ''άνωθεν'' αποφάσεων και των δεσμών-θεσμών; 
Ας μείνουμε Ευρώπη, αλλά σε εκείνη της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της κατανόησης, της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ! Αυτή η Ευρώπη, προς το παρόν δεν υπάρχει, επομένως ''ΟΧΙ'' και πάλι ''ΟΧΙ''.

Το ερώτημα είναι, θα κατεβάσουμε το κεφάλι και θα υποταχθούμε -ξανά- για να μη χάσουμε τα ήδη χαμένα ή θα σηκώσουμε το ανάστημά μας, θα μπούμε μπροστά και θα ουρλιάξουμε με όλο μας το είναι και με καθαρή συνείδηση ''ΟΧΙ'', χωρίς φόβους, δισταγμούς και με την αξιοπρέπεια μας εκεί που πρέπει να βρίσκεται;

Και θα τελειώσω ως εξής : ''Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις! ''

                                                           ΣΤΙΣ 5/7 ΛΕΜΕ ΟΧΙ!»

: